CAW Inzicht 2017/2

Op Moederdag berichtten de nieuwsredacties over een schooltje dat geen moederdagcadeautjes meer maakte met de kinderen, omdat de gezinsrelaties zo divers zijn dat de leraars vrezen dat hun leerlingen thuis hun weg niet meer vinden in de ouderrelaties om hen heen.

De eenduidige vader-moeder-kind-invulling was jarenlang het synoniem van ‘gezin’. In mijn jeugd waren de enige varianten de wees, de halve wees of het kind waarvan de vader met de noorderzon verdwenen was. Dan had je het ongeveer gehad. Vandaag is ‘gezin’ een geschakeerd pallet van relaties, rollen, keuzes, …

Ondanks alle gezinsvarianten blijft de opdracht voor de vaders en de moeders echter dezelfde: de jonge levens waarvoor zij verantwoordelijk zijn zo goed mogelijk naar zelfstandigheid en verantwoordelijkheid begeleiden.

Mijn vijfjarig kleindochtertje zegt over aspiraties en vaardigheden die haar vandaag wat hoog gegrepen lijken, dat ze die opspaart ‘…totdat ik een mens ben, hé opa…’. Zij lijkt de opvoeding als een soort menswording te beschouwen.

Om die opdracht te vervullen krijgen ouders geen studieperiode, geen stages, geen diploma’s in het opvoeden. Vanaf dag één van dat leventje zijn ze ouder en is de opdracht tot ‘menswording’ van hun kind begonnen.

Vanaf dag één kan er echter veel gebeuren. Opvoeden en gezinsvorming worden getekend door relaties, gezondheid, materiële mogelijkheden, door zowat alles dat in het leven richting geeft, kleur aanbrengt of wegneemt.

In het algemeen welzijnswerk moeten alle hulpverleners en al onze voorzieningen en diensten de dimensie van gezin, gezinsrelaties, opvoeding, groei in de vingers hebben en zorgzaam en deskundig zijn om aan de gezinssituatie te werken of er rekening mee te houden.