Abhi vertelt zijn verhaal

Wat heeft je hier gebracht?

Ik ben een keer met de klas op bezoek geweest bij het JAC, we hebben hier toen een bordspel gespeeld. Zo heb ik de mensen hier leren kennen en dat was belangrijk. Het hielp mij nadien over de drempel toen ik op zoek was naar hulp. Op school vertelden ze me over het JAC. Omdat ik hier al eens geweest was, kon ik gemakkelijker de stap zetten om te komen praten.

Sinds het derde middelbaar is het JAC altijd betrokken geweest en ook na mijn 18 jaar liep dat verder. Ik was toen met een aantal drugszaken in aanraking gekomen. Ik had agressie- en verlieservaringen en de gesprekken met JAC medewerkers deden mij goed. Ik kon hier terecht met elk probleem en voelde mij hier op mijn gemak door de open en toffe sfeer.  Soms kwam ik elke week, soms zat daar wat meer tijd tussen.

Het JAC was echt belangrijk voor mij, het was mijn toevluchtsoord. Ik kon hier mezelf zijn. Hier kon ik de dingen op een rijtje zetten en kreeg ik gericht advies. Dat is toch anders dan het advies dat je krijgt van je vrienden.

Waarom is dat anders?

Andere perspectieven komen binnen. Bij een agressie-incident kon ik daar een gesprek over hebben en mij inleven in de andere persoon. Doordat ik hier terecht kon, ging het op school wel goed. Als ik geen vertrouwenspersoon had gehad, had het heel anders kunnen lopen. Dan had ik mezelf echt in de nesten kunnen werken.

Wat wens je het JAC nog toe?

Ik wens het JAC in de toekomst heel veel succes. Jongeren hebben ondersteuning nodig, want we leven in een ingewikkelde maatschappij. Ik heb de juiste keuzes gemaakt dankzij anderen die me een spiegel voorhielden. Het is niet gemakkelijk, maar ik wil iets bereiken in het leven en mijn ouders fier maken.

Heb je een boodschap voor andere jongeren?

Je moet niet bang zijn om hulp te vragen. Zet die stap, want het helpt je vooruit. Je hoeft niet alleen met zorgen te blijven zitten. Je hebt mensen nodig die meedenken en je een spiegel voorhouden.