Een babbel met Aziza en Dounia

Koffie en een wolkje formulier

Elke week is er koffie & formulieren in Antwerpen-Noord, Binnenstad, Borgerhout, Deurne en Kiel. Koffie en formulieren wordt gedragen door vrijwilligers met professionele ondersteuning van CAW Antwerpen en Samenlevingsopbouw Antwerpen stad. Vandaag doe ik mijn koekje bij de koffie en wat formulieren in de Shelter in Borgerhout. Ik zet me aan één van de kleurrijke tafeltjes, benieuwd met wie ik praten mag. Ik maak kennis met Aziza en Dounia. Twee geweldige Marokkaanse vrouwen die mij met plezier wegwijs maken in deze plek in de wijk Borgerhout.

”Formulieren zijn niet enkel formulieren, achter de formulieren zitten mensen met een verhaal, dat vergeten diensten te vaak.”

Duidelijkheid troef

Aziza werkt hier als vrijwilligster. Deze week exact één jaar. Ze heeft altijd graag mensen geholpen. Aziza vertelt me dat ze sinds 2010 in België is. Ze is toen zo hard tegen de papieren muur gebotst dat ze hier iets mee wou doen. Dat doet ze nu, en hoe. Op een warme en gezellige manier bekijkt ze formulieren, brieven en andere papieren. Samen, met de persoon, een koffie en een verhaal. ”Formulieren zijn niet enkel formulieren, achter de formulieren zitten mensen met een verhaal, dat vergeten diensten te vaak.”

Dounia is 42 jaar en woont in Borgerhout. Ze komt sinds 3 weken koffie drinken met haar formulieren bij Aziza. Via een vriendin had ze gehoord dat dit een plek was waar ze terecht zou kunnen met haar vragen. Dounia haar situatie was erg moeilijk maar door naar hier te komen is er terug duidelijkheid. “Duidelijkheid maakt situaties terug gemakkelijker, ook al is er nog niet veel veranderd.” Er is al resultaat want ik voel me op mijn gemak. De eerste keer dat ik bij Aziza kwam was het kennismaken, de 2e keer is Aziza familie geworden.

Vriendelijk en juist

Aziza vertelt verontwaardigd dat mensen vaak onvriendelijk zijn in onze maatschappij. Zonder reden, zomaar. Gewoon mensen die je tegenkomt op straat maar vooral mensen op bepaalde diensten. Het is zo moeilijk dat mensen niet de juiste info krijgen, mensen worden weggestuurd en niet correct behandeld. “Soms moeten mensen een hele dag aanschuiven in de vakbond, met als resultaat twee minuten info, vaak onvolledig, door de taalbarrière, door het gebrek aan tijd.”

Op dat vlak wil Aziza een verschil maken. En dat maakt ze volgens Dounia. Ik voel me hier veilig, de schaamte is weggevallen toen ik hier in gesprek kwam. Dat is iets wat mensen enorm veel sterker maakt. Hoe dat komt? Omdat er de tijd genomen is om naar mij te luisteren, niet enkel in het Nederlands. Omdat ik goed geïnformeerd word en vooral omdat ik als persoon word aangesproken, niet als ding of nummer.

“Mensen zijn mensen. Als ze om hulp vragen hebben ze hulp nodig. Ze komen niet zomaar. Durf te voelen, durf te kijken naar wie er voor je zit.”

Waarheid durven of voelen?

“Mensen zijn mensen,” vult Aziza aan. “Als ze om hulp vragen hebben ze hulp nodig. Ze komen niet zomaar. Durf te voelen, durf te kijken naar wie er voor je zit. Kijk niet naar hoofddoek – geen hoofddoek, Nederlands – geen Nederlands. Als iemand met facturen langskomt dan praat ik niet enkel met die mensen over de elektriciteit. Durf te voelen wat er achter praktische vragen kan zitten, daarin kunnen we het verschil maken.” Ik zie Dounia bevestigend glimlachend knikken.

Verse koffie

Ik kijk naar de wachtruimte, die zit overvol. Tijd om tijd te maken voor mensen met vragen, terechte vragen en verse koffie. Ik zet me nog even opzij om de sfeer op te snuiven. “Voor mij nog een koffie, met melk alsjeblieft, genoeg papierwerk.“

tekst en beeld: Saar Serrien