Het JAC betekent voor mij: vriendschap, connecties en rust

Wat heeft je tot bij het JAC gebracht?

Tijdens mijn jeugd stond ik er vaak alleen voor. Mijn moeder was depressief en verslaafd aan medicatie. Ze kon niet omkijken naar mij en mijn oudere broer. Dit heeft me volwassen gemaakt op een zeer jonge leeftijd. Op mijn 13 jaar ben ik in contact gekomen met het JAC, via het CLB. Ik kende het JAC van de gratis condooms. Zo leerde ik mijn hulpverlener Kristjaan kennen. Hij heeft mij begeleid en altijd geholpen met alles waar ik mee zat. Ons contact voelt heel vertrouwd aan.

Wanneer vond je de moed om naar het JAC te komen?

Ik had nood aan een luisterend oor. Ik heb zelf slechte vrienden gehad en een verkeerd pad gekozen, maar dit heeft mij gemaakt tot wie ik vandaag ben. De keuzes en fouten die ik gemaakt heb, maken dat de Steff van vandaag voor je staat. Om de 2 a 3 weken kwam ik naar het JAC. In het eerste middelbaar ben ik niet veel naar school gegaan. Toen ben ik in aanraking gekomen met het gerecht en moest ik verplicht naar het school. Dankzij deze serieuze klap ben ik het beter beginnen doen.

Wat was je eerste indruk van het JAC en de begeleiders?

Ik voelde mij meteen op mijn gemak. Ik voelde mij thuis, gehoord en geholpen, anders zou ik niet terug zijn gekomen. Mijn begeleider is een heel warm persoon en vertelt ook over zijn eigen leven. Doordat hij ook andere verhalen vertelt over jongeren, steeds anoniem, kan ik mij hierin herkennen en voel ik me niet alleen. Het zien van lotgenoten is heel belangrijk. Elke situatie is anders, maar toch hoor je 10 verschillende oplossingen. De openheid en warmte die hier is, vind ik heel belangrijk.

Op 26 februari woon ik één jaar alleen. Ik ben mezelf heel hard tegengekomen tijdens het afgelopen jaar. De ene dag straalt de zon, en 5 minuten kan het dan de donkerste dag van het leven zijn. Daar mee leren omgaan, is heel moeilijk. Maar dan kan ik altijd bij mijn begeleider terecht om even te praten. Mijn begeleider heeft mij ook geholpen om alleen te gaan wonen. Ik was buitengezet door mijn ex-vriendin. Mijn begeleider gaat mij niet pushen, maar wel het advies geven om iets te doen.

Ik heb me 4 maanden lang echt opgesloten, niet gepraat met anderen. Ik wou gewoon kapot gaan. Ik had veel stress en amper ontspanning. Ik was aan het werken en ik ging nog naar school. Praten helpt, en dat klopt, maar daar start het alleen nog maar mee. Je moet er samen aan werken; je kan dat niet alleen. Ik kan heel moeilijk hulp aanvaarden. Ik doe liever alles zelf. De stap naar hulp, is heel moeilijk.

Wat betekent het JAC voor jou?

Het JAC heeft me enorm geholpen. Ik ben ook jeugdadviseur geweest. Ik wou de mensen rondom mij helpen en doorgeven wat ik geleerd heb. Het JAC betekent: vriendschap, connecties en rust. Je leert hier mensen kennen en dit geeft je connecties. Je deelt met elkaar. Je vindt rust bij elkaar. Ik heb dit ook is meegemaakt. Je komt elkaar tegen op straat en je kent elkaar al. Een mens is zoals een boek. Je ziet de cover, maar je kent de inhoud niet. Een goeiedag kan een mens zijn dag al maken. Ik vind dit heel belangrijk. Ik vind dat we dat meer gaan beginnen doen.

Wat deed je als jeugdadviseur?

Ik volgde de opleiding bij het JAC tot jeugdadviseur, samen met twee begeleiders. Als jeugdadviseur help je vrienden en kennissen als zij het moeilijk hebben. Het doel van de opleiding is:  vrienden helpen vrienden, leren je eigen grenzen aan te geven en wanneer moet je professionals betrekken. Jongeren gaan sneller naar vrienden dan naar de ouders of leerkrachten. Met een paar van deze jongeren heb ik nog contact. Je krijgt een mooie nieuwe kijk op de wereld rondom u.

Heeft het JAC iets verandert voor jou?

Wat niet?! Heel veel eigenlijk! Toen mijn begeleider me vroeg voor dit interview, heb ik even getwijfeld. Maar toch besloten om het  te doen. Ik wil mijn verhaal vertellen, aan jongeren laten weten dat ze niet alleen zijn.

Wat wens je het JAC in de toekomst toe?

Genoeg middelen voor iedereen die hulp nodig heeft, op een goede manier te kunnen helpen.

Waar kijk je naar uit?

Gelukkig zijn met mezelf. Het start bij mezelf, alles. Ik ben iemand die liever iemand anders gelukkig zie dan mezelf. Iemand anders gelukkig zien of maken, daar heb ik veel meer aan. En soms vind ik, dat het omgekeerd moet zijn. Als je zelf niet gelukkig bent, kan je anderen ook niet gelukkig maken. De vraag is: jij doet zoveel voor een persoon, wat doet die voor jou? Huisje, tuintje, kindje en mezelf settelen. Focussen op de dingen die in mijn ogen het waard. Goeie dingen en slechte dingen gaan blijven komen. Ik wil dingen doen dat ik graag, dus ik vind dat fantastisch op mijn job. Ik wil ook wel bij de politie gaan.

Wat wil je zeggen aan jongeren die in dezelfde situatie zitten als jij?

Wees altijd jezelf. Houd niks achter, verzwijgt niks, en zoek iemand die je vertrouwt, en dit zal je wel vinden bij het JAC. Stel dat het niet klikt, er zijn altijd andere mensen. Je moet de realiteit in de ogen kijken. Je bent nooit alleen. Als ze geen goede persoon vinden, wil ik wel met hen spreken. Lotgenoten zoeken.

Om met iets heel mooi af te sluiten: je komt er wel, na veel vallen en opstaan. Je moet leren opstaan. En mensen toelaten in je leven.