Dit had ik niet zien aankomen
Na 25 jaar werken in de Bijzondere Jeugdzorg had ik zin om eens aan het begin van het hulpverleningscontinuüm aan de slag te gaan. Het leek een mooi vervolgtraject van mijn loopbaan om die jarenlange praktijkervaring te delen met het eerstelijnswerk.
— Ann Ghilain
Ik wilde dit ook graag doen vanuit mijn visie op hulpverlening: snel reageren wanneer mensen een hulpvraag stellen, korter op de bal spelen, normaliseren bij ‘kleine problemen’, meer preventief werken. Dit alles kan immers voorkomen dat situaties escaleren.
Wat mij betreft, mag er ook nog meer afstemming komen tussen en over sectoren heen. Ingewikkelde procedures, regeltjes en lange wachtlijsten zijn hierbij helaas niet altijd helpend. Gelukkig bestaan er al heel wat mooie samenwerkingsverbanden maar dit mag nog meer… Ik wilde hier graag toe bijdragen, om een verbindende rol te spelen in bestaande en nieuwe netwerken, om mensen bij elkaar te brengen, om linken te leggen en mensen in hun kracht te zetten…
Regiocoördinator Leuven
Het werken op de eerste lijn boeide mij, en na twee jaar gewerkt te hebben in CAW Brussel stapte ik begin dit jaar over naar CAW Oost-Brabant, waar ik aan de slag ging als regiocoördinator voor Leuven. De stad waar ik intussen reeds meer dan 30 jaar woon en waar ik toch wel heel fier op ben.
Wat ik natuurlijk niet kon weten en ‘niet had zien aankomen’, was dat ik na 4 weken, in het midden van mijn kennismakingsperiode in een ‘lockdown’ zou terecht komen.
In plaats van rustig de organisatie en de teams te verkennen, moesten we in een hoog tempo de werkingen omtoveren tot ‘coronateams’ om de dienstverlening draaiende te houden, om van thuis uit cliënten optimaal te ondersteunen, om gedetineerden van op afstand te woord te staan… Hier kwam heel wat logistiek, technologie, geregel, gebel, interne en externe communicatie en IT-ondersteuning bij kijken. Ook de residenties troffen in snel tempo de nodige voorbereidingen, uurroosters werden bijgestuurd, veiligheidsmaatregelen werden getroffen en sommige deelwerkingen werden zelfs uitgebreid om cliënten te kunnen blijven opvangen….
Enthousiasme
Het was hels. Maar wat een dynamiek en wat een enorme inzet mocht ik dag in dag uit vaststellen. En nog steeds is de collegialiteit en het enthousiasme groot: collega’s, jong en oud(er) springen andere collega’s bij, stellen zich flexibel op, werken vaak in moeilijke omstandigheden, blijven zorgen voor elkaar en voor hun cliënten… Ik heb daar oprecht waardering voor.
Ik hoop dat ook na corona veel van de positieve vibes, van de vriendelijkheid, van de initiatieven, van het wederzijds begrip… mag blijven hangen in onze organisatie en in onze hele samenleving.
Zelf probeer ik ook op een positieve manier in het leven te staan met respect en waardering voor de medemens en met een gezonde dosis humor. Het zijn de vele kleine positieve dingen, attenties, die me zowel in het werk als privé vrolijk stemmen en goesting geven om te leven en me te engageren voor anderen. Dit wil ik blijven vasthouden en ja er zelfs met plezier anderen mee besmetten. Want dat is een goed virusje om door te geven.
