Samen vuurwerk maken voor álle Marcels in Vlaanderen

“Vlaanderen is dichtbevolkt met Marcels. Iedereen kan iets tegenkomen waar hij of zij niet meer zelf uitgeraakt. Wat ons betreft heeft iedereen recht op de nodige hulp, en helaas moeten we vaststellen dat het aantal Marcels in Vlaanderen niet daalt en dat hun problemen alleen maar ingewikkelder worden.”

“Toen ik pas op het CAW begon te werken, leerde ik Marcel kennen.
Hij vertelde me zijn verhaal, van hoe hij een zaak had, gelukkig getrouwd was en in mooi huis woonde. Hij had alles.

En toen bleek zijn vrouw er nog een relatie op na te houden. Voor Marcel één te veel, hij begon te drinken. Hij verloor zijn vrouw, zijn zaak ging overkop en ook zijn woning kon hij niet houden op den duur. Hij had niets meer.

Het CAW haalde Marcel – letterlijk – uit de goot. Een onderdak, een warme plek, een nieuwe thuis na verloop van tijd, nieuwe sociale contacten ook, en vrijwilligerswerk, alle papieren op orde. Dankzij het CAW kreeg Marcel een tweede leven.

Vlaanderen is dichtbevolkt met Marcels. Iedereen kan iets tegenkomen waar hij of zij niet meer zelf uitgeraakt. Iedereen kan slachtoffer van een schokkende gebeurtenis worden, of betrokken geraken in een moeilijke scheiding bijvoorbeeld. En dan zijn wij er. 100.000 Marcels per jaar doen op het CAW in hun buurt een beroep voor informatie en advies, voor directe hulp en langdurige begeleiding, voor opvang, voor een veilig en warme plek. En wij hebben geleerd om samen met elke Marcel een uitweg te zoeken, zo kort als het kan, zo lang als het moet.

Wij hebben echter niet geleerd te kiezen welke Marcel wel en welke niet kan rekenen op onze hulp. Wat ons betreft heeft iedereen recht op de nodige hulp, en helaas moeten we – elke dag opnieuw – vaststellen dat het aantal Marcels in Vlaanderen niet daalt en dat hun problemen alleen maar ingewikkelder worden.

De ons meegedeelde besparing komt dan ook hard aan. De impact op het terrein zou kunnen leiden tot de volgende keuzes die wij niet willen maken:

• Zullen we een goeie 5000 slachtoffers van misdrijven, huislijk geweld en
  verkeersincidenten per jaar niet meer helpen?
• Of laten we voortaan elk jaar een slordige 6000 kinderen en jongeren in de kou staan?
• We kunnen de online hulpverlening inbinden: een streep door 3000
  chatgesprekken?
• Of sluiten we de deur voor zo’n 8500 Marcels die worstelen met persoonlijke
  moeilijkheden, stress, een tekort aan draagkracht, psychisch onwelbevinden?

Dat is namelijk wat het schrappen van minimum 75 jobs vanaf januari teweeg zal brengen.

CAW’s werken met en aan veerkracht van mensen. CAW’s hebben zich zelf het voorbije decennium ook veerkrachtig getoond: in schaalvergroting, in professionalisering, in nieuwe opdrachten, in uitgebreide netwerken, in vernieuwing, en in steeds meer hulpverlening dicht bij mensen, direct toegankelijk, onbevooroordeeld. Maar nu wordt er wel heel erg hard aan het rekje getrokken.

En daarom willen wij onze verontwaardiging tonen:

• Voor eerste en directe hulp moet iedereen bij het CAW terecht kunnen. Wij willen geen onderscheid maken.
• Er zijn in zorg en welzijn handen tekort. Het vanaf volgende maand met 150
  handen minder moeten stellen heeft wel degelijk een effect op het basiswerk. Wij hebben die collega’s nodig.
• Het intussen onder druk zetten van ook andere organisaties in welzijn en zorg, brengt ons verder dan ooit van de ambitie van een warm en zorgzaam
  Vlaanderen
• Het mag allemaal gerust een Beke meer wel-zijn.”

Bekijk hieronder de fotoreportage van 3 december: