Het dak van Leuven

hoog

In Leuven betekende dit dat er in snelvaart een dagopvang op poten werd gezet en dat de nachtopvang uitgebreid werd. Nooit gezien hoe sterk en snel die handen in elkaar werden geslagen. Allerlei partners die samen hetzelfde doel nastreefden: de daklozen onder dak brengen zodat ze veilig voor zichzelf en voor de samenleving deze crisis konden overleven. En je kan hier vele gedachten bij hebben. Zoals waarom die middelen en mogelijkheden er plots wel waren, en ook waarom ze er ook alleen toen waren, en nu al niet meer. Maar we zijn geen zwartkijkers. Wij grepen die kans met beide handen om ons aanbod voor die meest kwetsbare doelgroep uit te breiden.

goed

Er werd een dagopvang uitgebouwd in de loods van de sportschool in de Rijschoolstraat, de nachtopvang werd verlengd en verplaatst naar de jeugdherberg Blauwput waar meer ruimte en dus meer opvang mogelijk was.

Een noodaanbod dat uiteindelijk werd afgerond op 24 mei. En omdat het zo bijzonder liep allemaal, wilden we dit ook graag vasthouden op de een of andere manier. Lessen uit trekken. Plannen op maken. Want dat het goed was, bleek ook uit de evaluatie van die dag- en nachtopvang door de ploeg die er de hele tijd stond om het aanbod recht te houden.

bijzonder

Ze waren in totaal met 25. Maar eigenlijk waren ze met veel meer, want achter hen stonden meer dan 100 collega’s die hen steunden en hen vervingen in hun vaste werkplek. Nooit is een engagement sterker gedeeld. Maar dat is dan ook waar het CAW voor staat: er zijn voor de meeste kwetsbaren in de maatschappij.

Eind juni kwamen ze voor het eerst allemaal samen, coronaproof wel te verstaan, om de werking van de voorbije maanden te overschouwen. Vragen werden gesteld en beantwoord, over wat goed was, en wat minder goed, wat het hen persoonlijk en professioneel had bijgebracht, wat ze graag vasthielden en wat ze anders wilden.

Ik mocht erbij zijn en vat graag samen voor u, al kan ik u niet laten voelen wat ik voelde toen ik tussen hen zat, hen hoorde praten, hen zag stralen, die heel bijzondere band vaststelde tussen hen.

• Dat het signaal van de dakloosheid zo snel tot een aanbod heeft geleid was bemoedigend. Samen met de stad en vele partners hieraan kunnen werken op zo’n efficiënte, krachtige manier opent perspectieven voor een duurzamer aanbod.
• We hebben nieuwe dakloze mensen kunnen bereiken die we anders nooit hadden bereikt.
• Dit aanbod kan de stap naar het CAW voor deze kwetsbare doelgroep vergemakkelijken, doordat ze er nu meer gezichten kennen en daar makkelijker terug mee contact zullen nemen.
• Het was zo fijn dit te kunnen/mogen doen, dat ik zowel die kans als die vrijheid kreeg om die werkkeuze te maken, dit engagement op te nemen, en hierbij gesteund werd door mijn directie en mijn collega’s. Dat gaf mij een enorme voldoening in wat ik deed.
• De specificiteit van de doelgroep was een enorme uitdaging voor mij, ik schrok van de rauwheid en de ruwheid van het leven op straat. Ik ben blij dat ik doorgezet heb, ik heb er heel veel uit geleerd. Je moet hier inderdaad uit je comfortzone komen. Naar die mensen toe gaan, in hun wereld stappen. De aanpak is zo anders. Mensen die dakloos zijn leven in soort isolement, ze hebben wel een hulpvraag, maar ze komen er zelf niet mee naar jou. Het heeft me ook het inzicht gebracht dat we veel meer naar buiten moeten komen.
• Het is een erg boeiende doelgroep om mee te werken. De loyauteit die er heerst pakte mij. Loyauteit onder elkaar – ze zorgen echt ook voor elkaar, meer dan ze voor zichzelf zorgen soms – en de loyauteit naar ons toe – wanneer iemand ons last bezorgde, kwamen ze tussen en bemiddelden. En er was ook die dankbaarheid.
• Het was soms moeilijk schipperen tussen de algemene regels die we moesten opleggen om het leefbaar te houden voor iedereen en de concrete situaties die soms een andere aanpak vroegen.
• Ik heb er een heel andere manier van hulpverlenen ontdekt. Heel authentiek. Van mens tot mens, dichtbij. Ik ga dit zeker vasthouden in mijn huidige werkplek. Ik vond het superinteressant om eens in een ander aanbod te kunnen werken.
• De crisissituaties die je hier meemaakt samen met je collega’s, tekenen je voor de rest van je leven. Je bouwt een band op met elkaar die je anders nooit zou hebben. Zoiets vergeet je niet.
• Het was zo mooi om dat engagement te zien van al die collega’s die onze vaste ploeg wilden komen versterken. Een heel diverse ploeg uit zoveel verschillende teams, en toch allemaal samen. De verbinding die hier is ontstaan gaat nooit meer weg.

opvallend

Wat mij opviel was dat niemand, maar dan ook nie-mand, het woord corona heeft gebruikt tijdens die hele evaluatie. Ik sprak er Jeroen De Wilde, teamleider basiswerking over aan, en hij lachte alleen maar zijn wijze lachje.

Dus blijft het gissen voor mij. Was het omdat dit voor elk van deze prachtige hulpverleners niet meer dan normaal was om mensen te helpen die in nood zijn? Dat corona hier niet meer was dan een aanleiding om te doen wat eigenlijk standaard zou moeten gebeuren? Mensen die dakloos zijn opvang bieden? Dat deze crisis misschien een start kon zijn van iets duurzamer?

Of zoals Jeroen ooit eens zei over dakloze mensen: ‘ze leven in spleten en kieren in elke stad, en als je niet kijkt zie je ze niet’. Maar ze zijn er wel, en corona maakte ze alleen maar zichtbaar.

Laat ons blijven kijken! Laat ons hen vooral blijven zien! En laten we dat samen doen, en wél uit ons kot komen, letterlijk en figuurlijk, voor zij die er geen hebben.

 

Greet Monstrey, communicatiemedewerker en fondsenwerver CAW Oost-Brabant

 

Dit artikel vat de evaluatie samen van de medewerkers en vrijwilligers van CAW Oost-Brabant die samen met Stad Leuven en partners in het basiswerk zorgden voor de daklozenopvang in Leuven van 6 april tot en met 24 mei 2020.

Om de dakloosheid beter te kunnen inschatten en aan te pakken, onderzocht de stad Leuven de actuele toestand in haar stad. Het originele rapport van dit onderzoek werd gepubliceerd op 30 mei en kan u hier nalezen.