Straatbeeld

Op de hoek van het plein met de Stationsstraat staan twee meisjes, hun benen nog hoger dan hun hakken. Hun taal is moeilijk thuis te brengen, maar aan de wat beter geklede mannen van middelbare leeftijd stellen ze een vraag van maar één woord dat iedereen in alle talen kent: ‘Sex?’ Ze zijn op de hoek van de straat aan het werk.

Aan de overkant van de Stationsstraat veegt een straatveger de stoep schoon. Tot voor kort deed hij dat met een traditioneel vuilniskarretje en zo’n borstel met takken zoals de bezems waar heksen in sprookjes mee vliegen. Nu heeft hij een volautomatische ‘olifant’. Met zijn slurf zuigt die elektrisch de straat schoon. De vooruitgang.

Tegen een gevel zit een man op een stuk karton. Naast hem ligt een hond. Aan het kartonnen bekertje dat voor hem op de stoep staat, zie je dat hij al bedelend aan het werk is. De zaken gaan maar slapjes.

Een politieagent fietst langs. Hij is populairder bij de wijkbewoners dan bij de jongeren die op het plein een balletje trappen. Een tijd geleden had het stadsbestuur agenten te paard op pad gestuurd, ‘om de aanspreekbaarheid van de politie te verhogen’. 1,2 m hoger, dat klopt. Maar uiteindelijk bleek het toch geen goed idee te zijn. De wijkagent is nu weer met de fiets aan het werk. Forse fiets, dat wel.

Aan de andere kant van het plein balanceert een kelner op een caféterras een schaal vol glazen in de lucht. Twee dames met een paarse fleece noteren nummerborden van geparkeerde auto’s en stoppen soms een papiertje onder een ruitenwisser. Ook zij zijn op straat aan het werk. De postbode wijst iemand de weg. Kinderen trekken aan de mouw van hun mama omdat ze een ijsje willen van de ijscoman die de godganse dag niets anders hoort dan het eeuwig irritante deuntje dat hij zelf de wereld instuurt. Ook dat is werk.

Op een bank op het plein leest een jongeman de krant. Zijn rechterbeen bungelt over zijn linkerknie. Zijn rechter schoenzool kan een likje lijm gebruiken. Je zou het op het eerste gezicht niet zeggen, maar ook hij is aan het werk. Nabij, verbindend, generalistisch, procesmatig en politiserend zelfs. Momenteel is hij aan het observeren. Van de twee meisjes op de hoek van de straat weet hij waar ze vandaan komen, welke taal ze spreken, en dat het in moeizaam Engels ook een beetje lukt. Van vier van de zes voetballende jongens kent hij ondertussen de voornaam. Hij heeft hun bal al eens teruggetrapt. Het zal niet lang meer duren of de jongens komen met hem contact maken. Het was de jongens opgevallen dat hij de enige is die een praatje ging maken met de bedelaar met de hond. Even later zal hij zich voorstellen als straathoekwerker.

Hij doet het werk dat niemand anders nog doet. Het werk dat vaak overblijft als het met klassieke zorg en hulpverlening niet meer lukt. Het werk dat nodig is voor gasten die zich in klassieke organisaties uitgesloten voelen. Hij werkt in hun eigen leefwereld, in hun eigen ritme. Positief, aanwezig en integraal.

Een proeflezer zei ons dat hij ons boek razend interessant vond. Maar ook dat hij vond dat het eigenlijk gewoon ging over betrokken omgaan met mensen. Dat was bedoeld als compliment.En natuurlijk hopen we dat ook jij het razend interessant vond. En betrokken. En authentiek. En professioneel. En politiserend. En out of the box. En een belangrijke bijdrage aan de leefkwaliteit van mensen die kwetsbaar en gekwetst zijn. Want daar gaat het om.

Meer weten? Download nu gratis je eigen exemplaar van Straathoekwerk het Boek.