Wat is geweld?
Mijn peuter is bijna twee en vertoont vaak agressief gedrag. Hij slaat of pitst wanneer iets hem niet aanstaat. Bonkt zijn hoofd tegen de spijlen van het bed om te zien wat dat geeft. Experimenteert met de woorden auw en pijn en bijt al eens een kind in de crèche. Ik leer hem dat dat niet ok is. Dat er andere manieren zijn om zijn gelijk te halen of frustratie te uiten. Maar dat pijn doen niet mag. Niet zichzelf en niet een ander.
Wat is normaal?
Voor zo’n peuter is dat normaal gedrag. Hij moet de wereld nog leren kennen, verkennen wat hoort en wat niet en hoe dat dan allemaal wel in elkaar zit. Van grotere kinderen en volwassenen verwachten we meer. En toch.
Waar ligt de grens? Ben je agressief wanneer je in een dispuut met je partner scheldwoorden gebruikt? Of met de kastdeuren slaat? Ben je gewelddadig als je als tiener je maat een iets te harde klop op zijn rug geeft? Of pootje lapt?
The truth is in the eye of the beholder.
Wat ik als agressief ervaar is agressief. Wat voor mij gewelddadig of grensoverschrijdend voelt, is ook overschrijdend. Punt. Of dat nu gaat over psychisch, fysiek, seksueel of financieel geweld. Als mijn partner aangeeft dat hij het niet ok vindt dat ik met kastdeuren sla in een ruzie, dan dien ik daar iets mee te doen. Op zoek gaan naar het waarom van mijn gedrag, bijvoorbeeld.
“Het werd rood voor mijn ogen en toen heb ik hem geslagen.” “In onze vriendengroep doen we allemaal zo tegen elkaar.” “Ik heb thuis nooit anders gezien.” “Ik voel me eigenlijk rotslecht en dat werk ik uit op de mensen die het dichtst bij me staan.”
Taboe
Die zoektocht naar het waarom en hoe nu verder, is geen gemakkelijke. Voor alle partijen in een geweldsituatie blijft het taboe om naar buiten te treden vaak groot. Het helpt dat je in zo’n situatie of met vragen anoniem kan bellen naar een hulplijn als 1712. Als slachtoffer, dader én als getuige.
In 2018 ging maar liefst 41% van de vragen aan het CAW over relaties en persoonlijke problemen. 11% ging expliciet over dader- en slachtofferschap. Wie met vragen of problemen zit, kan op verschillende manieren geholpen worden. Op maat van zijn of haar situatie. Via de chat met één van onze JAC’ers, of in een persoonlijk gesprek met een hulpverlener. Via scheidings- of ouderschapsbemiddeling of in de veiligheid van de Bezoekruimte.
Werk voor de boeg
10 oktober was (zoals elk jaar) World Mental Health Day. In de pers zagen en hoorden we getuigenissen van bekende en minder bekende mensen die het taboe rond psychische moeilijkheden durfden doorbreken. Op diezelfde dag publiceerde De Standaard een opinie van Wim Van de Voorde (Vlaams Coördinator Hulplijn 1712) over het gebruik van een geweldsituatie als reclame voor burgers. Allemaal goed om lezen en om horen, maar ook allemaal getuige van het werk dat we als samenleving en als CAW nog voor de boeg hebben.
