We zijn geen sinterklaas
Vandaag zeggen we “Dankjewel” aan al onze vrijwilligers.
Dankjewel dat je je doorheen de crisis bleef inzetten voor de meest kwetsbare mensen.
Dankjewel dat je van aan de zijlijn bleef supporteren, ook al kon je even geen engagement meer opnemen.
Dankjewel dat je in dit hectische jaar de tijd en energie vond om een nieuwe uitdaging aan te gaan.
Dankjewel.
Want een CAW zonder vrijwilligers, is een CAW dat niet bestaat.
Een van onze vrijwilligers in het KOC en de Wintopvang moest dit jaar – misschien wel vroeger dan gewild – zijn engagement stop zetten. Zijn leeftijd en covid-19 zijn geen goede match.
We spraken met hem over zijn inzet.
“Ik denk dat het al bijna tien jaar geleden is, dat ik ergens las dat het CAW vrijwilligers zocht voor het crisisopvangcentrum. Ik heb daar van in het begin veel deugd aan beleefd. Ik heb veel bewondering voor de methode van het KOC.
Je bent er welkom, als mens, maar we zijn geen sinterklaas.
We doen beroep op je talenten en je positieve kanten. Ik vind dat een hele menselijke opvatting, iemand niet negatief bekijken, maar positief benaderen: “Je bent iets waard.”
Doorheen de jaren heb ik ook gezien hoe de hulpverlening gegroeid is, ook in de winteropvang. Hoeveel structureler die dakloosheid nu wordt aangepakt. Wat de mogelijkheden zijn van iets als Housing First. Dat de winteropvang niet enkel een bed en een tafel is, maar dat er zoveel diensten op betrokken zijn en de dokter er bijvoorbeeld regelmatig passeert. Er is in de nieuwe locatie ook wat meer comfort. Het feit dat iedereen er een eigen kamer heeft, dat je je kan terugtrekken na een moeilijke dag, wat privé hebt. Ik hoop dat ze dat kunnen behouden, ook volgend jaar.
Je wordt als vrijwilliger natuurlijk niet ingeschakeld in de begeleiding. Je slaat een babbeltje en probeert te bemoedigen, als buitenstaander. Ik vond het opmerkelijk hoe de wieg waarin je geboren wordt, je toekomst bepaalt.
Daar waar je als kind geen kind mag zijn, loopt het vaak verkeerd af.
De mensen waar ik mee sprak, hadden vaak niet zelf veel fouten gemaakt.
Ik vind dat wij – als middenklasse – ons comfort moeten verlaten. Dat we moeten bereid zijn om naar het minder comfortabele te gaan. Niet om er sinterklaas te spelen, maar om een link te leggen. Om elkaar te verrijken. Om je menselijkheid te verrijken. Anders blijven wij vreemden op een afstand en dan worden er geen bruggen gelegd en dat vind ik noodzakelijk.
Ik ben er altijd graag geweest, ik wil luisteren. Ik heb veel gehad aan de gesprekken, veel geleerd over het leven. Maar ook dat je nederig moet zijn, dankbaar voor wat je hebt.”
